De verste dag van de week is Mulwakari: 42 km. Vanaf de highway de bush en de weggetjes worden steeds smaller en natter. Maar goed dat we een 4 wheeldrive hebben. Het is behoorlijk slippery vandaag na de regen van gisteren. In de St Mary’s church is het nog rustig. De mensen komen echt zo in de loop van de ochtend binnendruppelen. Buiten staan de kinderen al weer water te pompen bij de fraai aangelegde borehole. Elegant lopen de meisjes met de emmers water op hun hoofd over de paadjes richting hutjes. Op vallend veel meisjes lopen hier te sjouwen. En de jongens? Ze staan te praten onder de boom bij een fiets. De rolverdeling begint al vroeg hier. Vrouwen doen het zware werk. Een paar plaatjes geschoten. Kan misschien nog wel als illustratie dienen voor het project Wandelen voor Water van de Rotary Club Apeldoorn. Ik werd op dit project gewezen door mijn trouwe blogvolger Linda. Kinderen van Apeldoornse scholen wandelen met 6 liter water een aantal kilometers net zoals hen leeftijdsgenoten in Afrika en Azië doen. Ze liepen dit voorjaar voor waterprojecten in Mozambique en Indonesië. Het geld wordt besteed aan eenvoudige waterpompen, waterzuiveringsapparaatjes, latrines, e.d. De Rotarians geven van tevoren een les over hoe moeilijk het is in Afrika en Azië aan schoon water te komen en sanitaire voorzieningen te bouwen. Ze hebben maar liefst ruim 40.000 euro bij elkaar gelopen! Leuk, dat ik via het blog weer van zo’n project hoor.
Het is weer een kleurrijke ochtend: meisjes in prachtige prinsessenjurkjes alsof ze naar het prinsenbal gaan. Soms op muiltjes,maar ook op blote pootjes. Er staan nog 35 paar kinderschoentjes te wachten op de Heemstralaan....De jurkjes zijn hier en daar wat smoezelig, zaterdag maar weer in de sunlight. Het lijkt wel of ze hier ook een strenge winter verwachten. Ukkepukken met mutsen op. Een baby van 4 maanden goed ingepakt, hoge koorts 39,9. Een week geleden elders geweest, treatment gehad waarvoor, wat en hoe? De bloodslide ( dikke druppel voor malaria) natuurlijk negatief, kan door de ( inadequate)behandeling. Stanley maar eens vragen wat hij zou doen. In goed overleg geven we kininedruppels en paracetamoldan maar hopen dat het goed gaat. Volgende week terugkomen, maar als het slechter gaat naar het hospital. In nederland zou je zo’n wurm goed in de gaten houden en de volgende dag terug laten komen. En koelen... mutsen af en broeken uit...maar weer even een kaarsje opsteken voor Maria....14 jarig schoolmeisje met geelzucht. Geen malaria, wel een sterk vergrote lever. Vader aan HIV overleden, Hiv test negatief. Tja, toch maar verwijzen naar Busia voor wat diagnostiek. Kan ook een “simpele”hepatitis A waar ze wel van geneest, maar toch wil ik haar een kans geven... Geen geld voor de matatu en ze moet schoolexam doen. Ik geef haar 500 Ksh... Een dankbare moeder die me bedankt met God bless you... Tja, God bless your daughter. Ik heb gevraagd of ze wel terug willen komen na diagnostiek ( en behandeling)
Een 50 jarige niet goed verzorgde man ( zoals je dat in nederland in een opnamestatus schrijft...). Zijn armen, romp, billen met een geinfecteerd eczeem, bestaat al een jaar en wordt steeds meer. Ook maar weer eens aan Stanley laten zien, want dermatologie van de zwarte huid blijft een vak apart. Laten we ook maar een HIV test oppert Stanley. Jeetje, ja dit is vast een oportunistische infectie... HIV test positief. De tweede al deze week: het klopt dus echt wel 15-20% HIV besmet. Met zalven en septrim verwezen naar de VCT. Zijn verhaal zal ik nooit meer horen....
Dat is moeilijk hier. De meeste mensen zie ik maar een of twee keer. ’s Middags in het Doctors house laat ik de patiënten nog wel eens de revue passeren. Heb ik het goed gedaan? Ach, hier geldt: niet goed of fout. Je neemt een beslissing, maakt een keuze en hoopt dat het goed gaat. God bless you...
In Mulwakari woont ook Josephine met haar 3 kinderen. Helma is haar “Mama”. Ze kreeg een mini kredietje om een winkeltje op te zetten. Ze schreef mij een keurige brief naar Nederland: god bless you en of ik ook een beetje voor haar kinderen wil zorgen. In de St mary’s church heeft ze zich nog niet gemeld, maar ik zal haar ongetwijfeld nog gaan zien.
Op de terugweg in Matayos een verse tilapia voor de thuiskomst van Paul en zijn vrouw Eugenie gekocht. Paul haal het niet voor donker hier te zijn helaas, want had oponthoud in Nairobi: een nieuwe zijspiegel voor deauto, wat hem zo’n slordige 3 uur kostte. Ik zet het bier wel koud voor ze als ze aankomen, want daar heb je trek in na een rit van 7 uur over de Keniaanse highway.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten