Gisteren richting Kakamega Forest gereden. Het echte rainy forest van Kenia, beroemd om zijn talloze birdies. Twee uur rijden van Lwanya.In de echte Bookstore van Kakamega het grote Birdiebook van Kenya gekocht. De airstrip van Kakamega gepasseerd, niet meer dan een weiland, waar de cows opzij moeten stappen als er een vliegtuig landt. Als de gate van Rondo Retreat wordt geopend waan je je in een (vogel)paradijs. Een oude Orphanage met een schitterende tuin en vanuit onze colobuscottage werden we door de blue monkeys en colobusapen verwelkomd, die met hun prachtig lange staarten ons nieuwsgierig gadesloegen. We namen afscheid van Jona die ons vandaag weer op zou halen. Na een lunch de lower garden verkend en ontmoetten direct al vogelaars met enorme telelensen, die ons wat birdieles gaven. Het is hier echt een eldorado voor vogelaars.Vogels die alleen in dit regenwoud voorkomen, zoals de turaco en de blue headed bee eater. Na een heerlijk warme douche en een glaasje wijn in onze cottage gekropen. Vroeg gewekt door de birdies en de monkeys die over het golfplaten dak liepen. Na een stevig English breakfast met de guide op stap. De bedoeling was een stevige hike, maar na 3 uur hebben we 30 verschillende vogels gezien en nog geen 3000meter gelopen. Ja, vogelen is wel iets anders dan een stevige wandeling. Anita had er ook veel lol in, maar hadden wel en stijve nek gekregen van al het spotten en turen. Tijdens de lunch nog met een American ladyteacher gesproken die voor de American Leger des Heils vrijwilligerswerk doet op een primary school. Schrijnend om te horen dat er helemaal geen lesmateriaal aanwezig is en de teachers ook nogal eens out of office zijn...
We reden keurig om 15.15 uur de airstrip op en werden verwelkomd in een heuse wachtruimte waar 19 stoelen klaarstonden. Het vliegtuig was delayed, dus zijn in het naburige Golfhotel nog maar even een glaasje gaan drinken. Tegen vieren innig afscheid genomen van Anita met een halfvolle en lege koffer. Ze is bij gebrek aan rontgen volledig gefouilleerd ( niet tot Adam en Eva) en moest de koffer helemaal uitpakken....
Bij de Nakumat nog wat NAN gekocht voor de ondervoede kindjes en met volle tank richting Lwanya. Vlak voor de splitsing met Busia kreeg Jona een telefoontje dat het meisje met hartgebrek en acute buik, die we vorige week hadden laten opnemen zojuist was gone.... Ze was vrijdag ontslagen, maar gisteren weer verslechterd en Jonathan had haar gisteravond weer naar Busia gebracht. Ditmaal naar het Districts Hospital. Ze had een ernstige bloedarmoede en vader had bloed gedoneerd. We zijn afgeslagen naar Busia en naar het ziekenhuis gereden. Misschien moeten sommigen nu maar stoppen met lezen. Dit is de schaduwkant van Afrika. Op de ward lag het meisje nog, zojuist overleden. Temidden van 25 anderen, moeder op het bed, jammerend, klagend, monotoon.
Het liedje van Boudewijn de Groot gaat door mijn hoofd, 16 lentes jong, langs de kant van de weg....
She faded away.
We hebben ons ontfermd over de familie. Voordat we de compound opreden in Lwanya lag er een trailer op zijn kant op de weg. Het was al donker. Een schaduw over deze zonnige dag. Anita flys away, just now, back home. Goede vlucht.
Morgen schijnt de zon weer in Lwanya.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten