Monkey business, donderdag 3 december om 6 uur ’s ochtends gewekt door SMS van Marjon: goede reis! Dat had ik wel nodig, buiten sneeuwde het en had het fors gevroren. Ik was zodanig gepakt dat ik lopend naar het station Arnhem kon, trein van half acht en om 8:45 zonder een minuut vertraging op Schiphol. Knappe prestatie van de NS, autorijdend Nederland was inmiddels tot stilstand gekomen. Vertrektijd van de KL656 10:25 uur en met het verzoek om 3 uur voor vertrek aanwezig te zijn. Ik neem het nooit zo precies, wetend dat er zelden een toestel te vroeg vertrekt en ten slotte moesten de vleugels van de kist nog ontdooid worden voor de start. Op naar de business lounge voor ontbijt en laatste kranten. De blauwe vogel stond om 9 uur al klaar aan pier F5, niet vermoedend dat die er om 4 uur nog zou staan en we pas om 5 uur de lucht in gingen. Nieuwe vertrektijd 11:20, toen ik om 10:30 de machine binnen liep bleek een alerte stewardess net de verwarming in het toestel aan te hebben gezet. Wat de bemanning tussen 10:30 en 17:00 uur (het moment dat we los kwamen van de startbaan) aan smoezen in een salamitaktiek over ons uitstortte tart elke beschrijving. Ze zeggen wel eens iets over de informatievoorziening van de NS.... Als versnapering kon er in die tijd slechts 100 cc/pp speciaal aan boord gebrachte frisdrank en een 2-tal chocolade kaakjes vanaf. Na 8 uur vliegen en 2 uur tijdsverschil kwamen we om 1 uur’s nachts in Nairobi aan. Bij het Hilton in de stad werd ik begroet met een “goodmorning” en verrek het was al ruim na tweeën. Zelden zoveel betaald voor 2,5 uur slaap, de wekker ging af om 5 uur, zonder ontbijt weer gauw naar Jomo Kenyatta vliegveld om het vliegtuigje van 7 uur naar Kakamega airstrip te nemen. Omdat iedereen op tijd aanwezig was vertrok het dingetje een kwartier te vroeg. Kakamega airstrip is lachen, je komt uit de lucht gevallen, hobbelt nog een stukje door het gras, draait om, de trap valt eruit en je staat in de zon, met vriendelijk lachende Kenianen om je heen, Karibu!
Alle passagiers hadden een afhaal service geregeld. Nadat iedereen weg was keek ik nog eens binnen in het hokje en vroeg of er nog meer toestellen zouden komen: die dag niet meer.Er stond nog één, meer dan 35 jaar oude Peugeot die ooit wit was geweest. Ik zal jullie het verloop van de onderhandelingen besparen, maar ondanks dat mijn positie onmogelijk was, lukte het mij de prijs tot 2/3 terug te brengen om de 17 km naar Rondo Retreat af te leggen.
Als de gate van Rondo opengaat kom je, midden in het tropisch regenwoud, in een paradijselijke tuin terecht: gekwetter en gezang van 10-tallen vogels vergezellen je over de gazons, naar de door Britten opgezette cottages. Apen slingeren, buitelen, duiken door de bomen met hele families tegelijk. Black&White hornbill birds brengen hun Aaaargh .... uit, klapwiekend van boom naar boom. Een paar Great Blue Turaco’s vliegen hoog in de bomen van tak naar tak. Op een plek waarvan je niet anders kan denken dat het wel heel ver van de geciviliseerde wereld is, worden formidabele kookprestaties neergezet, met smetteloze bediening door allervriendelijkste donkere zwarte Kenianen waarvan we in Nederland zouden denken: even met een boog om heen lopen. Voor een moderne jachtige Europeaan is er natuurlijk niks te beleven, alcohol schenken ze niet, maar je kan er alle vermoeienissen van een jaar hard werken van je af schudden. Ik kom pas 3 januari weer op kantoor, heb geen laptop bij me en er zit een Keniase SIM kaart in mijn telefoon. Relax, Hakuna Matata! Heerlijk genoten van birdies en monkeys en last but not least ..... het weerzien met Marjon.
Tot zover de eerste impressies van Andries in Kenia. De zak van Sinterklaas was goed gevuld: dank u sinterklaasje, vooral alle kinderkleren zullen weer een goede bestemming vinden. Morgen zal ik Andries het andere Kenia laten zien buiten de poorten van het paradijselijke Kakamega. Ik hoop dat Sinterklaas jullie deur niet voorbij is gegaan en jullie zwarte piet niet in de kou hebben laten staan.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten