Myafwa ligt in een stille vallei, 3 km van de highway Kisumu – Busia, richting grens met Oeganda, links en rechts zijn heuvels doorsneden door een stroompje. Het enige geluid dat je hoort zijn de immer zingende vogels.In de vijf uur die we er verblijven komt er eén, ruim 35 jaar oude Peugeot 504 langs, die ooit wit is geweest. Ik onderneem een poging de hoogste heuvel te nemen, eerst langs de school, de in aanbouw zijnde dispensory en verder omhoog door de velden. Ik heb al de nodige mensen toegezwaaid en habari geroepen. Als het echt zoeken wordt naar een pad schiet mij een man aan die zich kenbaar maakt als de boer van het land. Nu gebeurt er iets wat je niet zou verwachten, en wat het een alleraardigst land maakt om te verblijven, de man blijkt zeer aardig engels te spreken, allervriendelijkst te zijn en informatief. Het land is nog van zijn grootvader en strekt zich uit van iets hoger op de heuvel, naar beneden tot de (red mud) road en tot de schuur daarginds, al met al schat ik zo’n 6 hectare. Zijn ouders zijn overleden en hij heeft 5 zussen die ook op het terrein wonen. Hogerop staan we tussen de casave. Deze is nog niet volgroeid laat hij zien door één van de wortels uit de grond te trekken. Wat hij verder nog verbouwt: suikerriet dat 18 maanden moet staan om verkocht te worden aan de suikerfabriek in Mumias, dat levert shillings op waarmee ze noodzakelijke dingen kunnen kopen. Alles is handarbeid, mechanisatie van de landbouw kennen ze niet en alles traditionele landbouw. Wat lager staan zoete aardappelen en zoete maïs. Alles voor eigen consumptie maar deels ook om op de markt in Busia te verkopen voor shillings. Wat verder naar beneden komen we aan op het boerenerf, een nette omheining met een aantal hutten, die ik wel ken uit het Afrika museum in Berg en Dal, in de schaduw van wat bomen. Aangekomen bij zijn ronde hut haeb ik inmiddels echtgenoten van zijn zussen ontmoet, een heel ritueel van handen schudden en namen uitwisselen. Ik word ook uitgenodigd kennis te maken met zijn familie, een setje Daltons in de leeftijd 3 – 7 jaar. Er is er altijd wel eentje bij die uitgenodigd door z’n vader en het aandurft om mij een hand te geven. Moeders is bezig met koken tussen de kippen. Om het huis staat een mango, een avocado boom, en twee papaya bomen. Alle ondervoede kinderen van Marjon meemakend vraag ik maar of de kinderen er ook van krijgen: alles voor eigen gebruik. Met een lange stok, een welgeplaatste tik tegen een vrucht, goede vangst worden twee papayas geoogst. Mijn 100 Ksh waren meer dan genoeg. Nog wat lager loopt het vee, de melk is voor de kinderen, verder nog wat geiten, kortom een gemengd bedrijf. Daarnaast heeft één van z’n zwagers nog een bedrijfje in stenen: als turf gestoken red mud die gedroogd wordt: je ziet het wel voor het bouwen van “huizen”.
We spreken voor volgende week af dat ik op tijd zal komen om samen de heuvel te beklimmen en vanaf de top foto’s te maken en een reportage van z’n familie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten