Mundika

Vanmorgen weer om 6.00 uur gewekt door de hanen. Heerlijk om in de ochtend te genieten van alle geluiden. Na een heerlijk fruitontbijt en een kopje koffie werd de auto ingeladen. Het dagelijks ritueel van labspullen, medicatie, onderzoekbanken, enz. Vandaag is de locatie Mundika. Slechts een kwartiertje rijden van het doktershuis in Lwanya. Een gebouwtje met een heuse spreekkamer en een ruimte voor de laborante, Anna en Amos, de apothekersassistente. Stanley, de nurse heeft ook een eigen ruimte. De mensen staan geduldig te wachten. Het is niet zo heel druk. Na het uitladen en opstellen van de spullen houden Anna en Stanley eerst een praatje over voorlichting van hygiene, vaccineren en gezonde voeding...

Jonathan schrijft de mensen in 100 Ksh per consult inclusief medicatie. Wat heb ik zoal de eerste ochtend gezien? Kinderen die hoesten, koorts hebben en diarree. Natuurlijk zie je ook in Nederland, maar hier is het meestal malaria. Ja, ook al vergrote milten gevoeld. In Nederland voel je die hooguit een paar maal tijdens je hele carriere. Na de blood slide komen ze weer terug en krijgen ze medicatie. De dosering weet ik na een dag uit mijn hoofd. Een jongetje met gordelroos ( herpes zoster). Dan beginnen bij ons direct belletjes van HIV te rinkelen. Toch was zijn HIV test negatief. Een oude man al jaren last van jeuk: uitgebreide psoriasis, zoals je het alleen in het dermatologieboek voor de donkere huid ziet. Jaa, de tropencursus was niet voor niets. Smerige verwaarloosde wond op een scheenbeen bij een jonge man. Nou, mijn geschonken verbandmateriaal kwam van pas. Maar hoe zal dit genezen? Hij wordt geinstrueerd om het elke drie dagen te verbinden en ik laat hem over twee weken terugkomen. Ben benieuwd of er wat verbetering zal zijn. Ook mensen die klachten hebben van hoofdpijn, pijn in de gewrichten. je doet malariatest: negatief. En dan??? Ze hebben betaald voor consult en je kunt ze niet zonder medicatie wegsturen. Paracetamol dan maar weer of brufen. Wat doe je met een iemand die al weken hoest en over één long bijna niets hoort. Naar Busia verwijzen voor een longfoto en naar de Tuberculose counseling. Deze programma's zijn er wel, maar je weet niet of de mensen ook werkelijk gaan.

Het is best wennen om via de translator het verhaal te moeten horen. Ze praat zachtjes en om je heen hoor je regelmatig huilende baby's. Opvallend is overigens dat de wat oudere kinderen ( boven het jaar ) geen kik geven, ook niet bij onderzoek. Het is vaak toch een beetje gissen wat de patiënt met de translator bespreekt en soms moet je maar onderbreken als je denkt dat ze privéverhalen gaan vertellen. Wouter Bosman heeft hier natuurlijk al ruime ervaring mee en het was heel plezierig om zo samen het spreekuur te kunnen doen en feedback te krijgen.

Vandaag met elkaar 49 mensen gezien. Niet overmatig veel, maar zoals gezegd, de malaria neemt nu af. Vanmiddag naar Busia om de bednetten te halen... waren er dus niet. Morgen weer proberen. Over de markt gelopen.... wat een feest. Onvoorstelbaar wat je ziet. 5 kippen aan een fietsstuur die over enige tijd coq sans vin zijn. een oude man achter zijn Singer naaimachien al trappend een jasje maken.De tilapia's uit het Victoria Meer. Vrouwen en kinderen met allerlei groente en tomaten, fruit. een slapend kind tussen de bananen.Voor het fantastische bedrag van 120 shilling een reuze papaya gekocht. Genoeg voor een week fruitsalade.

Ik maak deze eerste week nog geen foto's: laat eerst alles maar een plekje op mijn netvlies krijgen en wil ook niet zo indringend zijn voor de mensen.

Meestal barst er rond een uur of vijf een gigantisch (onweers) bui los en dan valt ook de elektriciteit uit. Met kaarslicht gegeten en na verloop van tijd gaat meestal het licht weer aan.

De generator staat aan van kwart voor zeven tot half tien als de electriciteit het niet doet. De krekels blijven de hele nacht zingen.

Morgen naar Myafwa en woensdag al weer een vrije dag. ....