In Myafwa woont Mr. Koton. Hij beheert het gebouw waar we spreekuur doen op dinsdag. In wat lemen hutjes rond het gebouw woont zijn familie: zoon met zijn vrouw en kinderen ( hoeveel??). Tussen de hutjes staan een paar Singer naaimachines: het naaiatelier. De meisjes naaien hier kleren en van de opbrengst wordt weer en weeshuis onderhouden en kunnen de kinderen naar school. Toen Helma het naaiatelier bezocht naaiden bij gebrek aan stof op kranten... Helma en ook dokter Wouter kochten cotton (ehh... uit china of tanzania) op de markt in Busia waardoor de fabriek weer draaiende gehouden kan worden. Bij aankomst vanmorgen werd ik verwelkomd door Mr. Koton en hij nodigde me uit voor de "lunch"na afloop van het spreekuur. Tuurlijk neem ik de uitnodiging aan... Met de nieuwe translator Concepta ( vraag me niet waar de naam vandaan komt) begon ik aan het spreekuur. De eerste jongen van 18 had gewoon een uitgebreide acné: jeugdpuistjes, maar dan wel wat geinfecteerd. Hier kun je het alleen met sulfur behandelen, niet zo geweldig in onze ogen. Hetzelfde geldt voor impetigo:krentenbaard. Geef er wel gelijk een antibioticum bij want ze komen hier niet met een klein plekje... Vervolgens verdenking op de eerste syfilis, maar de test was negatief. Herken al snel de ondervoede kindjes aan hun pluizige haartjes. Ook begin ik al aardig in te schatten of ze bloedarmoede hebben door even in de ogen te kijken. We kunnen sinds kort ook sikkelceltesten doen. De kinderen met sikkelcelanaemie hebben weer verhoogde kans op malaria, dus bij vergrote milt ook gaan testen. Ann had het druk vanmorgen.... Ja en wat te doen bij een 44 jarige vrouw met een sterk vergrote lever en afgevallen ( hoeveel?). Verder vind ik niets bijzonders. Met diagnostiek houdt het snel op in ons lemen gebouwtje. Het is in Nederland zo makkelijk om even wat lab te prikken of een echo te maken. Nee ook niet vanzelfsprekend een mammografie bij een vrouw met pijnlijke borsten waar ik allemaal bobbels in voelde. Natuurlijk komt in Kenia ook borstkanker voor. Pink Ribbon zou ook hier goed werk kunnen doen. Ik bespreek het wel met de mensen en probeer in te schatten of ze naar het ziekenhuis kunnen gaan. Lastig als mensen op andere posten zijn geweest, boekjes niet bij zich hebben of behandeling niet hebben afgemaakt. Pillen verkocht of niet verdragen?
mr Koton kwam me ophalen voor de lunch. de zakken met stof meegenomen. Tja, de chapati's moetsen nog nog worden gebakken en de kip nog geplukt (...). Het duurde nog een few minutes. Kreeg een rondleiding over zijn land. Aanschouwde een in aanbouw zijnde latrine waarvoor ook nog geld tekort is. Na alle begroetingen en rituelen van handen wassen en praying to God: diens hulp heb je wel nodig in dit land... aan tafel (ja..) voor de lunch. De chicken was nogal salty en de chapati's liggen als een steen op je maag.... Om kwart over twee ben ik maar aan mijn wandelingetje naar huis begonnen want hoorde het in de verte alweer rommelen en zag donkere wolken. Kom zeker terug bij Mr. koton, want gea ook nog zijn school bezoeken.. weer een project... lijkt me wel iets als Anita er is. Ik kreeg nog een lift achter op de motorfiets aangeboden, maar moest de chapati's er toch wel uitlopen. Hoefde niet te schuilen in een hutje. Net voor de bui in het veilige Lwanya. Dit verhaal vliegt er ook uit voor de stroom uitvalt. Jullie kunnen me het beste bereiken via marjon.nahuijsen@gmail.com. Dank voor al jullie mails. Jori zit nu in zijn laatste vliegtuig uit Vietnam richting Dusseldorf.
e
Geen opmerkingen:
Een reactie posten