Communicatie tussen mensen is zo’n wezenlijk deel van ons bestaan. Ik ervaar het 5000km van huis dagelijks hoe belangrijk het voor mij is. Hier in Kenia zijn er 100 verschillende talen: iedere stam heeft zo zijn eigen taal. Het Kiswahili is wel de hoofdtaal, maar in deze streek rond Homa Bay spreken de meesten alleen Luo. Daarnaast wordt op de scholen het Engels onderwezen, zodat alle kranten, aanduidingen op straat e.d. allemaal in het Engels zijn. Het leven hier doet soms nog Middeleeuws aan, maar daarnaast heeft bijna iedereen die een paar shilling heeft een mobieltje. Het is dan ook verbazingwekkend hoe goed de dekking van Safaricom is. Midden in de Masai Mara staat een zendmast, midden in de middle of nix van Nyambare kan ik jullie SMS-en of krijg ik spontaan een telefoontje uit Nederland.
Ook het internet geeft hier vele mogelijkheden en niet alleen voor mij. Nog geen Wifi wel overal internetcafé’s, maar gaat heel traag. In Afrika hebben ze de vaste telefoonlijnen eigenlijk overgeslagen, werkt vaak ook niet door al het onweer en powercuts. Telefonisch geld overmaken is hier heel gebruikelijk ( weet nog niet hoe het moet…)
Communicatie met de patiënten blijft toch heel moeizaam. Lukt vaak niet om het echte verhaal boven tafel te krijgen. Wat hebben ze al aan behandeling gehad? De boekjes worden thuis gelaten. Wat krijgen ze aan HIV medicatie? Hoe oud ben je? En ga zo maar door om nog maar niet te spreken van sociale achtergronden.
Ik weet ook niet wat er over komt van de goed bedoelde adviezen die Grace geeft wanneer de medicatie wordt gegeven en wat simpele voorlichting over bereiden van schoon water. Vandaag voor de derde keer het kind van een jaar dat 5 kg weegt gezien. Met hulp van NAN en porridge en mulitivitamines, scabies behandeling en malaria behandeling weegt hij nu 5,5 kg. Oooo zooooo moeizaam.
Gelukkig hebben we vanmiddag weer malariatesten gekregen via de MEDS, zodat ik weer wat onderzoek kan doen. Het voelde toch wel heel kaal dat ik niets meer kon controleren.
Mijn communicatie met het thuisfront verloopt goed en geniet van elk mailtje van jullie: marjon.nahuijsen@gmail.com. Volg de koppen van de NRC en zie dat de IJslandse vulkanen weer het luchtruim verstoren. In Noord Afrika nog steeds onrustig. De eerste kamer gekozen, tja, stemmen in Nederland is blijkbaar ook nog lastig om de goede kleur van het potlood te kiezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten