Het lukt me niet om via een dongel mijn eigen internetverbinding te maken, dus ben afhankelijk van de laptop van de Zweedse dokter hier. Vandaar nog geen bericht via het blog geplaatst.
Verder excuus voor alle afwezigheidsmeldingen waar ik jullie mee overstelpt hebt en ik vrees dat ik nu voor eens en voor altijd in jullie spam beland…. Pff wat een gedoe ook met al dat gedigibeet.
Anyway het is hier prima!!!!
Vlotte vlucht naar Nairobi en rond de luchthaven was het heel stilletjes ’s ochtends vroeg. Later ontdekte ik dat het een public holiday was, omdat 1 mei op een zondag viel. In Kisumu voelde het heel vertrouwd toen ik landde. Opgehaald door Daniel, coördinator van een drietal zweedse jeeplines. Hij werkte tot voor kort voor RDN, mar door het overdragen van Kimilili is hij nu voor de Zweedse club coördinator. Een drankje en lunch in Kiboko en shopping in de Nakumat. Ontmoeting met een Zweedse dokter die weer terug vloog.
De rit van Kisumu naar Homa Bay duurde twee uur. Eerst een goed weg zonder veel potholes, maar het laatste half uur de bekende dirt road en veel gehobbel. Mooie rit door een groen Kenia waar het regenseizoen is aangebroken.
In Homa Bay een warm welkom door doctor Christina en haar zoon Henrik. Het huis is prima, maar de tuin kan niet tippen aan Lwanya: hoe kan het ook zonder Protus! Josephine de housemaid had ook haar vrije dag. Op het terras gegeten en alle wetenswaardigheden over de jeepline gehoord. ’s Avonds verwoede pogingen gedaan om de dongel te installeren, maar no result. Onder het bednet als een blok geslapen.
Vandaag mijn eerste werkdag in Oyunga een miniplaatsje op een half uur rijden. Ik ben gelijk alleen gestart, want de Zweedse dokter Christina werkt Remik, mijn collega op de andere jeepline in. Hij is voor het eerst in Afrika.
Ik werk met nurse Grace, die functioneert als translator en labvrouw Merid. Driver Paul chauffeurt en deelt ook de medicijnen uit. Er wordt weinig lab gedaan: alleen sneltesten voor malaria en zo nodig HIV test. Hb testen en glucosetesten worden ook niet gedaan.
Bij aankomst zijn er slechts 4 patiënten… Er wordt wel een health talk gehouden, maar nauwelijks zinvol voor zo weinig. Het gebouwtje is de office van de chief. Een geweldig hoofdkantoor met louter een tafel en een matras op de grond als onderzoekbank. Na een uurtje barst er een enorme bui los en ik denk er komt niemand meer binnendruppelen. Uiteindelijk toch nog 25 patienten gezien. Natuurlijk weer veel malaria, veel getest, zodat Merid zei dat ik morgen de testen moet aanvullen. Tja, ik ga geen medicatie uitdelen zonder diagnose….Een man van 42 met waterpokken blijkt HIV positief en zie ook een vrouw met een verschrikkelijke herpes zoster (gordelroos). Ze is ook HIV positief, maar heeft nog geen antiretrovirale therapie.
Het spreekuur doen gaat weer als vanzelf en na twee malariapatienten weet ik de doseringen weer uit mijn hoofd. Het is wel behelpen met zo weinig middelen. RDN is beter georganiseerd…
Terug in Homa Bay de stad een beetje verkend en een wandelingetje naar het lake gemaakt: een vergane glorie hotel aan het eind van de pier, maar ook een wat beter functionerend hotel met een heuse garden.
Josephine heeft een Afrikaans prutje gemaakt. Vanmiddag al in de chief office ugale en sukomawiki gegeten. Ze spreken hier luo en geen swahili. Enfin, heb al moeite genoeg om steeds te schakelen tussen Zweeds en Engels.
Ga morgen naar de woensdagmarkt en weer eens lekker tilapia kopen.
Er zijn hier geen woest blaffende honden, maar wordt wel gewekt door de hanen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten