Andries was
vorige week tijdens een ochtendwandeling vanuit Bungengi bij de dispensory van
Bugulama beland. 4 km lopen vanaf Bungengi.Hij vond het de moeitewaard voor ons
om er ook eens kijkje te nemen. Voor het spreekuur in Bungengi rijden we tussen
de shamba’s naar Bugulama: een prachtige dispensory rijst op aan de horizon,
maar closed: geen nurse geen patienten. Volgens het programmaa zijn ze 5 dagen
per week open... te vroeg? We rijden rustig terug aar Bungengi waar het ook
abnormaal rustig is. In totaal zien we er maar 20 patiënten vandaag. We gaan
wat zaakjes regelen in Busia: de pincode van de nieuwe bankrekening is er nog
niet: some error... Bij de elektriek beter nieuws: de permit is er en ze
starten volgende week met de aanleg naar Esikulu. Jona koopt nog wat spul om de
oude Hilux die we gaan verkopen mooi op te poetsen. Hij rekent vast op
commissie als we een goede prijs maken....Dan de meeting met het VHC(Village
Health Committee) in Mundika/Esikulu. Een echte belevenis voor een mzungu. De
afspraak is om 2 uur. Om kwart voor drie beginnen we uiteindelijk met een
aantal afgevaardigden. De voorzitter, secretaris en penningmeester schittern
door afwezigheid. Eerst wordt er gebeden. Stanley verwoordt keurig de items die
we moeten bespreken.Hij wijst ze vriendelijk maar correct op hun
verantwoordelijkheid die ze niet genoemen hebben bij de bouw van de toiletten,
het regelen van de Guard en hulp bij het egaliseren van het terrein(
landscaping). Hulp die we nodig hebben om te kunnen starten. Manpower die geleverd
moet worden door de comunity maar waar geen geld voor is. Het is een mooi spel,
verontschuldigingen, vage beloftes en toezeggingen. Als ik duidelijk te kennen
geef dat we 26 januari willen beginnen, dan wordt iedereen wakker. Moete het
VHC bij de opening zijn? De opening moet gevierd worden, toch? Een beetje
beteuterd zijn ze als ik aangeef dat we die dag beginnen met de spreekuren en
de dispensory nog niet helemaal klaar is. Ik nodig ze uit om ’s middags opnieuw
een meeting te organiseren en te kijken wat de vorderingen zijn. De afsluiting
is weer met een gebed. God bless you, god helps you....Het zo wel zijn charme
en met een glimlach denk ik aan mijn cursussen effectief vergaderen,
onderhandelen en zo nog wat.
Maar goed, stapje
voor stapje komen we er wel. Morgen ga ik de stoere diggers uitbetalen, want de
klus is geklaard.
Bij Ann op bezoek
geweest en haar zoon peter hankees bewonderd. Hij is echt een
ontdekkingsreiziger met zijn tweeturven hoog en anderhalf jaar oud. Moeder Ann
vertrouwt hem het liefst toe aan het meisje dat op hem past als ze werkt.
Lekker buiten spelen, want in het kleine piephuisje maakt hij alle kleedjes
vuil met geroer in zijn fanta en andere experimenten.
Jona heeft de
hele middag gepoetst aan de oude Hilux: wie biedt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten