Als we in yenga aankomen zitten er een paar mensen te wachten. Op het bankje zitten een jongetje en een meisje van een jaar 7. even later zitten ze bij me op het spreekuur. 7 jaar en 9 jaar zonder moeder, die is thuis, waarschijnlijk aan het werk of op nog kleinere kinderen aan het passen. In kenia zijn de kinderen snel groot en als ouderkind neem je al snel de zorg van een jonger broertje of zusje op je.
Ze waren beiden niet ernstig ziek, maar toch. Op blote voeten lopen ze met de medicijnen weer naar huis. Een jonge vrouw van 19 komt met haar zoontje van 5. Keurig aangekleed. Het jongetje heeft malaria. Moeder wil een HIV test laten doen:"know your status" Fenice komt terug met resultaat:positive. Dan natuurlijk ook het jongetje testen, die is negatief. Bij wat doorvragen blijkt ze toch wel te weten, want ze heeft nog een kind van anderhalf. in haar laatste zwangerschap was ze al getest en was positief. ze heeft het ontkend en is thuis bevallen. grote kans dat het kind nu ook positief is. waarom ontkennen: stigmatisering? verstoten door je achtgenoot? Wij zullen het meestal niet te weten komen, maar zo gaat het nog steeds.
Slechts 20% van de HIV pos kinderen onder de 5 krijgen in de regio Mombassa ARV therapie. Dan moet het in WestKenia vele malen hoger zijn. De kranten staan vol van berichten dat HIV, malaria en tb onder controle zijn en het land zich moet gaan richten op vroege detectie van kanker en behandeling daarvan. er is een tekort aan bestralingsapparatuur. in het hele land zouden er minstens 40 apparaten moeten zijn terwijl er maar twee zijn inNairobi in het Nomo Kenyatta Hospital.
Siemen had vandaag een 35 jarige vrouw op zijn spreekuur met gigantische tumoren in haar borst en oksel: vergevorderde borstkanker. Ze zal vast wel eens eerder ergens geweest zijn en nu kun je niets meer doen. Tja, verwijzen naar...?
De slogan free health care free for everyone is dan ook maar zeer betrekkelijk. aangezien nog steeds 60% van de gezondheidszorg gefinancierd wordt uit donor foundations, dan zien we niet zo goed hoe Kenyatta zijn beloftes kan nakomen.
Het weesjongetje dat ik behandelde voor jiggers komt weer op zijn blote voeten aanlopen. volgende week maar een paar schoenen voor hem meenemen.
Op de terugweg weer een ontmoeting met Jona en Stanley, omdat ik nog een transferformulier moet tekenen voor de oude Hilux. ja, de rompslomp kent geen grenzen. en passant vraagt Jona in de berm om een bijdrage voor de ziektekosten van zijn moeder.... En hebben jullie je zelf nu al verzekerd, vraag ik? Tja, het is goed je af en toe te realiseren dat we het geweldig goed hebben inNederland.