vanmorgen in buradi voor het laatst spreekuur gedaan. ik loop met Tineke voor de laatste keer even naar de rivier. het is nog te vroeg voor de ferry naar uganda. terug naar de kerk lopen de schoolkinderen achter ons aan. Hte is warm en ik zit op stanly's plekje spreekuur te doen met hulp van Amos. Weer een dame met een doorn in haar hand die lelijk is ontstoken. Een badje savlon en openen maar weer. Als Amos even weg is vertaalt een buurvrouw voor mij. Ook zonder taal zie je vaak al waar de mensen voor komen. Het aloude pluis niet pluis gevoel komt boven. Dit plekje aan de rivier krijgt geemn medische rg als wij er niet komen en dat maakt het elke week weer bijzonder. Als we om 1 uur klaar zijn lopen we samen een stkje terug weer met een groep schoolkinderen achter ons aan. kinderen, overal kinderen in kenia. 50% is jonger dan 15. De jeugd heeft de toekomst, ook in kenia. ik wens het ze toe. Het land is prachtig, de problemen zijn groot, maar de mensen zijn trots op hun land. In Lwanya nemen we afscheid van het team en pakken de koffers in. Bijna net zo zwaar ls de koffers waar ik mee kwam. De weegschaal van Jona is niet accuraat, maar dat wist ik al. Om half vier richting kisumu. De potholes deren ons niet en we genieten vor de laatste keer van de mensen die langs de weg lopen. de bedrijvigheid in de dorpen. Jona neemt afscheid en Tineke zal het weekend doorbrengen in de Savanna Country Lodge.
Ik word altijd een beetje weemoedig als we opstijgen uit Kisumu. Maar ik weet ook dat ik weer terug kom. Protus zegt altijd bij het afscheid: you are like my mother and I feel home when you are here. een groter compliment kun je niet krijgen als mzungu. Het is goed om ook weer naar mijn eigen home te gaan en terug te komen als de verkiezingen voorbij zijn. ook als niet gelovige bid ik voor vreedzame verkiezingen en gun kenia een goede toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten