Gisteren tijdens het spreekuur in Esikuhuju komt er huilend een moeder binnenlopen met een kind van ongeveer 3 jaar onder haar arm. Terwijl ze binnenkomt begint het meisje te stuipen. mijn eerste gedachte is malaria. ik laat het meisje op de kerkbank leggen en stop gelijk een tthermometer onder haar oksel. Eerst moet je je door wat lagen kleren werken.... Hoezo koorts en koelen....Temperatuur niet zo hoog 38. Direct Fenice gevraagd een paracheck te doen en intussen een soort anamnese te doen via de vertaalster. Koorts? chills? overgeven? braken? diarree? en de belangrijkste vraag bijna, wat heb je al gegeven als "premedicatie". Meestal is het antwoord paracetamol. Paracheck is negatief! Dus doorvragen.... Na veel vragen en ontkennen blijkt dat moeder toch antimalariatabletten heeft gegeven en dan kan de paracheck negatief zijn. Klinisch is het het beeld van malaria. Ik besluit intramusculair een injectie quinine te geven en valium voor de stuipen. Het meisje komt weer goed bij en huilt bij onderzoek: goed teken. Nog wat paracetamol zetpillen en observeren tot het eind van de clinic. Moeder zit geduldig met slapend kind op schoot onder de boom ( valium!) en aan het eind mag ze mee naar huis. Wel de coartem tabletten helemaal volgens schema afmaken. Dat is en blijft de valkuil. Ze geven de kinderen vaak een of twee tabletten zonder diagnose. Kind knapt niet op en dan heb je zo cerebrale malaria.Ook tijdens deze uitzending is 70% van de kinderen die ik zie weer malaria. Volgens de regering hebben ze de malaria redelijk onder de knie... Vergeet het maar, niet hier in west kenia en nyanza. Nog steeds gaat 1 op de 5 kinderen dood in Subsahara Africa en doodsoorzaak nummer 1 is malaria hier. Vandaar dat het gemiddeld kindertal per vrouw in kenia 4,6 is.... en in Turkana zelfs 7....
Ja, en als je dan in de NRC leest dat India vandaag zijn eerste ruimtevlucht naar Mars stuurt... In dat land is de grootste kindersterfte en leeft het gros van de bevolking onder de armoedegrens.
De laatste avond brengen we door in Kisumu. Morgen weer via Nairobi naar herfstig Nederland.
Ik kan weer terugkijken op een boeiende tijd. Niet zoveel patiënten als voorheen. Veel geregel voor RDN.
Kenia is een land in beweging,maar welke kant op. De tijd zal het leren. De ontwikkelingen zijn niet altijd even positief, maar het blijft voor mij de moeite waard om er in te blijven investeren.
Toen ik vanmiddag door Kisumu liep, dacht ik nog: ruim die rotzooi op straat toch eens op... laat de gemeentereiniging eens komen.... intussen vonden twee jongetjes nog een eetbare mango langs de kant van de weg. Tja zo krijg je wel weerstand.... of niet.
Het vertrouwde straatbeeld van mensen mensen die lopen langs de kant van de weg. Waar naar toe? Ik zal het weer missen als ik donderdagochtend op Schiphol landt en met de eerste trein naar Arnhem reis.
Dank weer voor jullie volgen en mailtjes en andere bijdragen. Het stimuleert me om hiermee door te gaan.
 |
| kinderen hebben de toekomst |
 |
| huizen en scholen bouwen |
