donderdag 2 juni 2011

Homa Bay impressies, primary school


Madaraka Day


Gisteren de 48ste onafhankelijkheidsdag van Kenya. Ik heb weinig gemerkt van de feestelijkheden. In Nairobi was het wel aanleiding om te demonstreren tegen de stijgende voedsel en dieselprijzen en toenemende werkloosheid. Bijna een halve eeuw onafhankelijkheid heeft nog niet de gewenste welvaart gebracht. In een land met overvloed aan groente en fruit zou ondervoeding eigenlijk niet mogen bestaan. In de droge streken is er nog meer armoe dan hier in Nyanza. Ouderdomsvoorzieningen zijn er nauwelijks. Slechts 10% van de mensen heeft een pensioen. Met ca. 38 miljoen inwoners zijn er 1,8 miljoen inwoners boven de 60. Zij zijn voor het grootste deel afhankelijk van hun familieleden.
Maar goed, er zijn weer 10 miljoen bednetten uitgedeeld. Bijzonder is toch dat een aantal patiënten nog geen bednet hebben gekregen: niet geregistreerd, bij de verkeerde dispensary voor afhalen van bednet, enz. Ik heb besloten de laatste dagen er maar een paar uit te delen uit onze voorraad.
De baby van 2,5 maand oud die verzorgd wordt door de grootmoeder hadden we verwezen naar de VCT/ refeeding program. Baby is ook HIV positief, maar grootmoeder begrijpt dan niet dat ze daar weer terug moet komen voor begeleiding. Komt dus weer NAN bij ons halen. Dus volgende week gaat ze weer met baby op de pikipiki naar de Clinic. Het is ook allemaal wel ingewikkeld als je gewend bent in een hutje te wonen.
14 jarig meisje met ondervoeding zag er na een week al een stuk beter uit na behandeling met vitamientjes en antibiotica en betere voeding…
Vanavond de laatste hand gelegd aan verslag en koffers gepakt. Ik ga een weekje eerder dan gepland terug door familieomstandigheden. Morgen richting Kisumu waar ik nog een nachtje in Kiboko Bay zal zijn. Daar tref ik de Nederlandse Rotary Doctors Frans van Geel ( Mundika) en Ko Sonke ( Siaya). Ontmoet ook nog even Stanley en Jona, die me naar het vliegveld zullen brengen.
Zondag 5 juni land ik om 05:40 uur op Schiphol met weer een schat aan ervaringen in Kenya.

woensdag 1 juni 2011

Joël





Gisteren Joël (4 jaar oud) gezien, hij had een steen tegen zijn rechter oog gekregen. Zag er niet fraai uit en ik dacht dat oog verloren zou zijn. We hebben hem met zijn “tante” naar Homa Bay gebracht. De oogkliniek is nieuw en de dokter was heel vriendelijk. Vanmorgen is hij geopereerd en is het hoornvlies weer op zijn plaats gelegd. Afwachten wat het resultaat is, maar nog geen verloren oog. De pedestrian ward ziet er mooi en verzorgd uit. Zo aandoenlijk toen ik hem vanmiddag een knuffel kwam brengen. Deze lichtpuntjes geven ons hier zoveel energie.

10.000.000 bednetten




Waarom opeens zoveel patiënten bij de dispensaries? Nee, niet zoveel meer malaria, maar deze week worden er 10 miljoen bednetten uitgedeeld door de overheid. In maart kon je registreren met hoeveel mensen je in een wooneenheid woont en kun je maximaal 3 bednets krijgen. Geen wonder dat het me de afgelopen weken niet lukt om bednetten te verkopen. Niemand die dat ons verteld heeft en ook niet in de Daily Nation kunnen lezen. Prima actie natuurlijk, maar zorgde vandaag wel voor enig consternatie bij de dispensarie. Het is al niet zo groot behuisd, maar met al die wachtenden en registratie van de netten was er echt geen plaats voor ons. Spreekuur in de open lucht op het gras? Dacht het toch niet… in de brandende zon. De chief zat achter zijn rode tafel in een grote stoel en vroeg zich af wat we eigenlijk kwamen doen…. Ja, patiënten onderzoeken en behandelen; maar het is natuurlijk heel goed dat er bednetten uitgedeeld worden, antwoord ik vriendelijk. Hij maakt ons duidelijk dat hem nooit is gevraagd of we van zijn office gebruik mogen maken (Daniel heeft drie keer geprobeerd een afspraak met hem te maken). Vriendelijk geantwoord: oké, niet welkom, dan gaan we weer naar huis….. Nou, dat was ook niet de bedoeling… Met wat kunst en vliegwerk werd een klein hokje leeggemaakt.
Slechts 11 patiënten gezien. Daaronder een sterk ondervoed kind (1½ jaar oud, 6,5 kg) met totaal inadequate moeder. Hier geldt geen meldcode kindermishandeling of onder toezicht stelling door de Raad voor de Kinderbescherming. Psychiatrische hulp is er nauwelijks of niet. Gesteund door de wijze raad van Grace geprobeerd het vertrouwen te winnen en met een heleboel adviezen en NAN en vitamines de grootmoeder geïnstrueerd. Wilde ze eigenlijk laten opnemen in Homa Bay. Volgende week zien we weer….